Afgelopen week werd Nederland opgeschrikt door het volgende item van de NOS: Drag Queens lezen voor aan peuters voor meer acceptatie. Dat peuters travestieten niet accepteren, daar zijn weinig mensen zich van bewust. (Voor de oudere lezer: Drag Queens noemden we vroeger nog gewoon een travestiet.)
Omdat peuters niet gevoelig zijn voor negatieve stereotypen zou je juíst verwachten dat peuters iedereen accepteren. Zoals bijvoorbeeld Zwarte Piet en Sinterklaas. Oftewel een donkere man die je huis binnendringt en dan spullen achterlaat, in plaats van jouw spullen in zijn busje laadt. En, een oude christelijke man die de wensen van een kind bevredigd in plaats van dat een kind hem bevredigd. Totaal niet vreemd volgens peuters. Bovendien accepteren ze ook Pino, een blauwe vogel van twee meter die kan praten.
Blijkbaar trekken peuters de grens bij een travestiet. Een man met make-up, oorbellen en een pruik. Echter, als je bij Zwarte Piet de zwarte schmink weghaalt, wat blijft er dan over? Inderdaad: een man met make-up, oorbellen en een pruik. Mogelijk dat daarom zoveel mensen die nieuwe Piet niet pikken.
Sint, Piet en Pino onderscheiden zich van travestieten door regelmatig een verhaaltje voor te lezen. Volgens experts is dat de reden waarom peuters hen juist wel erkennen als autoriteit. Om de Drag Queens te steunen in hun strijd, brengt Das Mag binnenkort een verhalen bundel uit onder de titel ‘Gedichten van Nichten’. Weekverband heeft een exclusieve voorpublicatie:
Nijntje liep het lokaal binnen,
keek op en schrok zich suf
“What the fuck is hier aan de hand!?
Jij bent niet onze juf!”
“Nee klopt”, sprak een vreemd hoge stem,
“Dat heb je goed gezien.
Ik heette Hans, maar dat was toen,
Nu noemt men mij Dorien.”
Voor de klas stond… tja goede vraag
Het was een soort van vrouw.
Make-up, oorbellen en een pruik
Hoe noem je zoiets nou?
Dorien sprak: “Ik ben een Drag Queen.
En, ík wil dat je leert,
om dit als iets gewoons te zien
en mij dus accepteert”
Nijn pikte dit niet en riep boos:
“Gelul, erg slecht verhaal!
Je bent een vent, maar dan verkleed
Dat vind ik niet normaal!”
“Maar die vogel,” zuchtte Dorien,
“vind je die dan niet gek?”
Uit de hoek klonk er “Gha-gha-gha,
Dorien, hou toch je bek!”
“Pino!?”, vraagt Nijn, “Die leest ons voor.
Hem neem ik serieus.
Hij is gewoon raar geboren.
Voor jou is het een keus.”
Dan wordt de discussie bruut verstoord
en staakt het wild geraas.
Met gebonk vliegt de deur open.
Plots staat daar sinterklaas!?
Deze verrassing zorgt dat Nijn
het kwartje vallen ziet.
“Oooh!”, riep hij uit, “Nu snap ik het.
Dorien… is Trave-Piet!”